“…μουσική της  πτώσης και του χαμού, κουλτούρα της μελαγχολίας  χωρίς να έχει απολύτως καμία σχέση με το μελό, έκρηξη της λαχτάρας, του πόθου, του πάθους, είναι το τάνγκο.  το γκοτάν, στην αργκό  του λουνφάρδο.”

η Οrchesta(ορχέστα) της Ύφεσης  βγήκε στους δρόμους και στα καφενεία των Χανίων

και είπε τα δικά της κάλαντα,για οικονομική ενίσχυση των απεργών στη χαλυβουργία.

                Θα αρχίσουν οι χοροί                    

και θα βρούμε αλλιώτικα

 στέκια επαρχιώτικα βρε

χωρίς κόμμα ούτε γραμμή 

η αλληλεγγύη μας θα εξαπλωθεί

και στης νύχτας το λαμπάδιασμα

θα χορεύουμε στους δρόμους

μ’ αναμμένες φωτιές και καινούριες ευχές

για τον κόσμο το δικό μας…

http://www.youtube.com/watch?v=YaxKiZfQcX8&feature=related

Jack Skellington, king of Halloweentown, discovers Christmas Town, but…

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΒΟΛΗ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΜΠΑΡ,

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ & ΑΝΤΙΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΙΚΑ.

Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του καπιταληστρικού συστήματος, είναι η εμπορευματοποίηση κάθε κοινωνικού αγαθού, το οποίο μετατρέπει κάθε σχέση σε οικονομική συναλλαγή. Τα μέσα παραγωγής αντί να βρίσκονται κάτω από τον έλεγχο αυτών που παράγουν τα κοινωνικά αγαθά, είναι στα χέρια μια οικονομικής ελίτ, η οποία καρπώνεται τους κόπους των από κάτω. Έτσι, το σύνολο της κοινωνίας βρίσκεται εγκλωβισμένο σ’ αυτήν την εξαρτώμενη από το κεφάλαιο σχέση, καταντώντας πολλές φορές να έχει τον ρόλο απλώς του παθητικού καταναλωτικού κοινού.

Μέσα στον ατέρμονο κύκλο των εμπορευματικών συναλλαγών, η ηλεκτρική ενέργεια δεν αποτελεί εξαίρεση. Η ύπαρξη της ΔΕΗ ως κρατικής επιχείρησης μετρά 61 χρόνια ζωής (από τον Αύγουστο του 1950). Όσο κι αν έχει παγιωθεί στις συνειδήσεις των ανθρώπων ως δεδομένη η εμπορευματική συναλλαγή  των βασικών κοινωνικών αγαθών, δεν παύει να είναι εξοργιστική. Ακόμα και στα πλαίσια της αστικής δημοκρατίας, που τόσα χρόνια πλασάρει ένα στοιχειώδες κράτος δικαίου και πρόνοιας είναι αδιανόητο να μην παρέχονται τουλάχιστον οι απολύτως βασικές ανάγκες επιβίωσης.

Η ΔΕΗ, ως άλλο ένα κρατικό εργαλείο είχε ανέκαθεν τον ρόλο φοροεισπρακτικού μηχανισμού επιβάλλοντας στη κοινωνία να πληρώνει εκτός του ηλεκτρικού ρεύματος, φόρο για τον δήμο, την ΕΡΤ και ΦΠΑ. Σήμερα, στα πλαίσια της γενικευμένης και εντεινόμενης οικονομικής επίθεσης που δέχονται τα χαμηλότερα  κοινωνικά στρώματα, το κράτος και το κεφάλαιο διευρύνουν τις αρμοδιότητες της ΔΕΗ με την είσπραξη του Ενιαίου Τέλους Ακίνητης Περιουσίας. Έτσι, οξύνεται ο κρατικός εκβιαστικός χαρακτήρας της δημόσιας επιχείρησης, θέτοντας μας το δίλημμα ή να υποταγούμε στους όρους των νέων οικονομικών δυναστών, ή να υποστούμε τη δραματική υποβάθμιση των συνθηκών διαβίωσης μας.

Σ’ αυτόν τον εκβιασμό πολλοί είναι αυτοί που δε στέκονται αμέτοχοι, αλλά μπροστά στα απανωτά χτυπήματα του κεφαλαίου απαντούν με όπλο τους την αλληλεγγύη και την συντροφικότητα.

Δομές αντίστασης ενάντια στο “χαράτσι” δημιουργούνται σε διάφορές περιοχές της Ελλάδας. Όπως, στην περίπτωση της κατάληψης της ΔΕΗ του Χαλανδρίου, όπου οι εργαζόμενοι δεν δέχτηκαν να γυρίσουν στη δουλεία τους μετά την καταστολή και τις συλλήψεις  των 15 εκ των καταληψιών. Από κει και πέρα ακολούθησαν δεκάδες καταλήψεις σε κτήρια της ΔΕΗ, αλλά και άλλες ακτιβιστικού τύπου ενέργειες, που αποσκοπούν στην απόσυρση του “χαρατσιού”.

Αυτές τις μέρες, όπως κάθε χρόνο, επικρατεί το “πνεύμα” των Χριστουγέννων, το οποίο από μια συντηρητική θρησκευτική εορτή του χριστιανισμού έχει περάσει στο σύγχρονό life style με την τρέλα του καταναλωτισμού. Η αγορά γεμίζει με εκατοντάδες ανθρώπους που βγαίνουν όλο χαρά να καταναλώσουν,  οι δρόμοι γεμίζουν φώτα και ένα επιφανειακό πανηγύρι φτάνει στο ζενίθ του! Πίσω από αυτό όμως, η πραγματικότητα έχει ένα πρόσωπο σκληρό… Οι άνεργοι και οι περικοπές μισθών συνεχώς αυξάνονται, οι δρόμοι  γεμίζουν ολοένα και περισσότερους άστεγους, και σα να μην έφταναν όλα αυτά, πολλά σπίτια φέτος απειλούνται με χριστουγεννιάτικη διακοπή ρεύματος. Τα χριστουγεννιάτικα δέντρα στις κεντρικές πλατείες στέκουν επιβλητικά για να καλύψουν την ζοφερή πραγματικότητα ,να μας κάνουν να ξεχάσουμε πως λεηλατούν τις ζωές μας, να καλύψουν το σκοτάδι πολλών σπιτιών. Άλλα η εικόνα αυτή πλέον δεν καλύπτεται εύκολα. ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ…

ΑΜΕΣΗ ΕΠΑΝΑΣΥΝΔΕΣΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΡΕΥΜΑ.

ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΚΟΠΗ ΠΑΡΟΧΗΣ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΧΑΡΑΤΣΙΟΥ  ΚΑΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ.

ΠΟΣΗ ΑΓΑΠΗ ΑΓΟΡΑΣΑΜΕ ΣΗΜΕΡΑ?

Η περίοδος της επίπλαστης  κοινωνικής ευημερίας, της συνειδησιακής κάθαρσης και του καταναλωτικού παροξυσμού, είναι εδώ: καλώς ήρθατε  στα Χριστούγεννα. Είναι το διάστημα κατά το οποίο ο καθένας ανεξάρτητα από την ταξική του θέση είναι υποχρεωμένος να αγοράσει. Η κατανάλωση, ειδικότερα στις μέρες των Χριστουγέννων, είναι επιβεβαίωση οικογενειακής αρμονίας, απόδειξη ισχυρής φιλίας, ευκαιρία για τους οικονομικά ισχυρούς να απαλλαγούν από φόρους πουλώντας φιλανθρωπία, εξαγορά ανθρωπιστικής υπόστασης. Όμως όλα αυτά αποτελούν τη «γαρνιτούρα» της θρησκευτικής και καπιταλιστικής φρενίτιδας, που έχει ως δομικό στοιχείο την ανταλλαγή χρημάτων είτε με υλικά αγαθά είτε με μία θέση στο παράδεισο. Άλλωστε αυτά τα δύο φαίνεται να ταυτίζονται κατά τα επιβαλλόμενα κοινωνικά πρότυπα.

Αλλά ο καταναλωτισμός δεν είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείται μόνο κατά τις εορταστικές περιόδους, απλά τότε οξύνεται και γίνεται αηδιαστικότερος από ποτέ. Ο καταιγισμός διαφημίσεων, η life-style κακομοιριά που προβάλλεται ως απόλυτο πρότυπο ζωής, καθώς και η επιβολή εικονικών αναγκών, δημιούργησαν την κοινωνική πραγματικότητα. Μία πραγματικότητα η οποία πνίγεται στην μιζέρια του ατομικισμού, του ανταγωνισμού, της απάθειας και της αδράνειας, χαρακτηριστικά κάθε <<υγιούς>> πολίτη-νοικοκυραίου. Μόνο που η σήψη η οποία κρύβεται πίσω από αύτη τη φιλοσοφία, ειδικότερα στις σημερινές συνθήκες, φαίνεται ξεκάθαρα. Ως εγγενή στοιχεία του καπιταλισμού τόσο η οικονομική κρίση όσο και ο καταναλωτισμός (που δυσκολεύεται  πλέον να πραγματωθεί), φανερώνουν τόσο τις ταξικές αντιθέσεις όσο και την κοινωνική δυστυχία και απομόνωση. Η αδυναμία κατανάλωσης που συνδέεται άμεσα με τη φτωχοποίηση όλο και μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας, φανερώνουν τόσο τις απάτες όσο και τις αυταπάτες ενός οικονομικού μοντέλου υπό κατάρρευση, το οποίο αναγκάζεται εξόφθαλμα πλέον να δείξει το ολοκληρωτικό του πρόσωπο.

Ως εκ τούτου αδυνατούμε να εντοπίσουμε τον καταναλωτισμό είτε ως μια περιστασιακή στιγμή ευτυχίας, είτε ως απλό φαινόμενο κοινωνικής παθογένειας. Αντιθέτως, αντιλαμβανόμαστε τον ρόλο του ως μηχανισμού αλλοτρίωσης τόσο σε κοινωνικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο. Αντιλαμβανόμαστε τον ρόλο του ως μέσο πνευματικής καταστολής, η οποία εκφράζεται μέσα από την καλλιέργεια μιας απολιτίκ κουλτούρας και μιας παρατεταμένης αποχαύνωσης. Αντιλαμβανόμαστε και τον επιθετικό του ρόλο αναφορικά με την καταστροφή του περιβάλλοντος, το οποίο υφίσταται την συνέπεια την παραγωγικής αλυσίδας.

Στην κοινωνία του θεάματος, στο αξιακό και ιδεολογικό σύστημα που μαζί με τον καταναλωτισμό στηρίζουν τον καπιταλισμό αντιτείνουμε το δικό μας πρόταγμα. Συλλογικοποιούμε τις αντιστάσεις μας, λειτουργούμε έξω από την λογική κράτους και κεφαλαίου οπού ακόμα και η ανθρώπινη επιβίωση είναι εμπόρευμα, καταλαμβάνουμε χώρους και δημιουργούμε υποδομές που βασίζονται και λειτουργούν με έννοιες που εχθρεύονται ευθέως το υπάρχον. Με την αλληλεγγύη, τη συντροφικότητα, την αξιοπρέπεια, την αυτοοργάνωση, την ελευθερία.

ΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΟΥΜΕ

ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΟΥΜΕ ΤΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ?

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΔΡΑΚΑ

ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΟΜΑΔΑ CUMULONIMBUS

X-MAS MANIA: Οι γιορτές των Χριστουγέννων πλησιάζουν. Οι δρόμοι γεμίζουν κατά χιλιάδες,

ο ένας σκοντάφτει στον άλλο, τα χέρια κοκκινίζουν από τα λεπτά σχοινάκια

των τσαντών που όλο και αυξάνονται. Ένα διάχυτο κλίμα ευτυχίας επικρατεί

στην πόλη, σαν να ανοίγει μια παρένθεση στην αθλιότητα της καθημερινότητάς

μας. Τι πραγματικά όμως κρύβεται πίσω από αυτόν τον τεχνητό μανδύα

ευημερίας και χαράς;

Το ντοκιμαντέρ αυτό δημιουργήθηκε από μαθητές και παρουσιάστηκε πρώτη φορά

σε λύκειο της Κέρκυρας στις 23/12/2010 (Διάρκεια: 30 min)