Την Πέμπτη 20.12.2012 στις 07.00 το πρωί δεκάδες μπάτσοι όλων των ειδών εισβάλλουν παρουσία εισαγγελέα στο κτίριο της Κατάληψης Villa Amalias στην Αθήνα, στην οδό Αχαρνών και Χέυδεν. Ένα άνευ προηγουμένου κύμα αλληλεγγύης ξεσπά σε ολόκληρη τη χώρα, με ανακοινώσεις και δράσεις αλληλεγγύης να διαδέχονται η μία την άλλη. Λίγες ημέρες αργότερα, την 28.12.2012, η αστυνομία εισβάλλει στην άδεια από φοιτητές (λογω διακοπών) ΑΣΟΕΕ, με το πρόσχημα της πάταξης του παραεμπορίου και συλλαμβάνει μετανάστες μικροπωλητές. Βεβαίως δεν παρέλειψαν να εισβάλλουν στα κατειλημμένα φοιτητικά στέκια που βρίσκονταν μέσα στο χώρο του πανεπιστημίου, και να κατασχέσουν κείμενα, αφίσες, βιβλία και τον εξοπλισμό του κινηματικού ραδιοφωνικού σταθμού 98 FM.

Την Τετάρτη, 9.1.2012, ομάδα 100 συντρόφων ανακαταλαμβάνει την εκκενωμένη και φυλασσόμενη από την αστυνομία Βίλα Αμαλίας, κατορθώνοντας το αδιανόητο και αποδεικνύοντας ότι η τόλμη, η συντροφικότητα και η αποφασιστικότητα είναι δυνατότερες από τα μέτρα ασφαλείας και τις διμοιρίες των ΜΑΤατζήδων.

Το κράτος νιώθει το κύρος του να τσαλακώνεται και απαντάει με ένα όργιο καταστολής: εκατοντάδες μπάτσοι όλων των ειδών συγκεντρώνονται μέσα σε λίγα λεπτά, αποκλείουν το δρόμο και πνίγουν στα χημικά ολόκληρη την περιοχή. Τελικά, πάνοπλη μονάδα των ΕΚΑΜ (!) εισβάλλει στο χώρο και συλλαμβάνει όλους τους συντρόφους. Επιπλέον προσάγονται και όλα τα άτομα που είχαν καταλάβει τα κοντινά γραφεία της ΔΗΜΑΡ σε ένδειξη αλληλεγγύης στη Villa Amalias. Η καταστολή όμως δεν σταματάει εκεί. Μετά από λίγες ώρες, η αστυνομία εισβάλλει στην κατάληψη Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά, συλλαμβάνοντας οκτώ άτομα.

Η Villa Amalias, κατειλημμένη από το έτος 1990, είναι από τις πιο παλιές καταλήψεις στη χώρα. Εκτός από κατάληψη στέγης, έχει πραγματικά τεράστια ιστορία στους κοινωνικούς αγώνες. Στα 22 χρόνια της ύπαρξής της έχει διοργανώσει αμέτρητες πολιτικές εκδηλώσεις και συζητήσεις, πορείες, θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες, στους χώρους της στεγάζει τυπογραφείο και έχει σηκώσει στις πλάτες της έναν ανεκτίμητο αντιφασιστικό αγώνα που εκτείνεται σε βάθος εικοσαετίας.

Η κατάληψη Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά στεγάζει πέρα από πολιτικές συνελεύσεις, συλλογικές κουζίνες, ξυλουργείο, συνεργείο επισκευής ποδηλάτων, βιβλιοθήκη, εγχειρήματα αυτομόρφωσης, χαριστικό παζάρι, αίθουσα χορού, μέχρι και πίστα αναρρίχησης και εργαστήριο ραπτικής! Πάνω απ’ όλα όμως, στεγάζει την πολιτική δράση εκατοντάδων αγωνιζόμενων ανθρώπων και έναν τρόπο οργάνωσης και ζωής πολύ διαφορετικό από τον κυρίαρχο.

Και οι δύο καταλήψεις αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα αναχώματα κατα του νεοφασισμού και των μαχαιροβγαλτών της χρυσής αυγής που προσπαθούν εδώ και χρόνια να μετατρέψουν ολόκληρο το κέντρο της Αθήνας σε Πλατεία Αγίου Παντελεήμονα. Η Βίλα Αμαλίας έχει δεχτεί δεκάδες επιθέσεις από τα φασιστικά πιθηκοειδή στη διάρκεια της ιστορίας της, τα οποια είχαν πάντα στο πλευρό τους την αστυνομία. Στην ευρύτερη περιοχή λειτουργεί επίσης η κατάληψη Λέλας Καραγιάννη, και η λαϊκη συνέλευση πλατείας Βικτωρίας, που στέκονται με την παρουσία τους εμπόδιο στις προσπάθειες κράτους και παρακράτους για να επιβάλλουν το φόβο, τα φασιστικά νυχτερινά μαχαιρώματα κατά των μεταναστών, το εμπόριο της πρέζας και την πώληση προστασίας στα μαγαζιά της περιοχής. Το παρακράτος δεν μπόρεσε μέχρι σήμερα να ξεφορτωθεί αυτές τις νησίδες ελευθερίας και αντίστασης. Και εδώ έρχεται να προσφέρει την πολύτιμη βοήθειά του η άκρως (δεξιά) επιτυχημένη επιλογή του κερκυραϊκού λαού Νίκος Δένδιας.

Η Δένδειος Λογική σπάει κόκκαλα: Τα μπουκάλια της μπύρας από το καφενείο και τις μαζικότατες συναυλίες είναι εν δυνάμει βόμβες μολότοφ. Το πετρέλαιο της σόμπας είναι εμπρηστικό υλικό. Η συμμετοχή σε πορείες είναι “τρομοκρατία”. Η κατάληψη και οργάνωση ενός εγκαταλελειμμένου και ρημαγμένου κτηρίου είναι “εστία ανομίας”. Ο διαδηλωτής είναι κουκουλοφόρος. Ο αντιφασιστικός αγώνας είναι κακούργημα. Η αριστερά και ο νεοναζισμός αποτελούν “άκρα” και δεν διαφέρουν σε τίποτα. Τα πολιτικά και επιχειρηματικά παράσιτα που ζουν εις βάρος της κοινωνίας είναι νόμιμα. Η τρικομματική συμμορία που κυβερνά αυτή τη χώρα είναι δημοκρατία. Η κλίκα που ψηφίστηκε από το 30% του 60% του λαού έχει δικαίωμα να νομοθετεί όπως της αρέσει, να απολύει όποιον θέλει, να δέρνει και να συλλαμβάνει απεργούς, να βασανίζει κατά το δοκούν μέσα σε αστυνομικά τμήματα, να διαπομπεύει στα μίντια διαδηλωτές, οροθετικές γυναίκες και όποιον άλλον θέλει – για λόγους “δημόσιας τάξης” βεβαίως – να φιμώνει δημοσιογράφους, να ξεπουλάει τη δημόσια περιουσία, να ξεριζώνει δάση για να χαρίζει χρυσάφι σε όποιον επιχειρηματία θέλει, να βάζει όσους φόρους θέλει όποτε θέλει, να αποφασίζει το διπλασιασμό της τιμής του πετρελαίου θέρμανσης, να φυλακίζει και να κόβει το ρεύμα σε όποιον δεν έχει να πληρώσει, να αφαιρεί συντάξεις από ανάπηρους, να κλείνει παιδικούς σταθμούς, να σταματά να χορηγεί φάρμακα σε υπερήλικες. Και γενικώς για τέσσερα χρόνια από την εκλογή της να κάνει ότι γουστάρει. Ακόμη και τα κοινοβουλευτικά προσχήματα έχουν πια καταρρεύσει, αφού η κυβέρνηση νομοθετεί πλέον με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, χωρίς κοινοβουλευτική ψηφοφορία. Κατά τα λοιπά, δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας: οι εστίες ανομίας θα παταχθούν. Οι κατειλημμένοι χώροι που σφύζουν απο ζωή και πολιτικό λόγο θα κατασταλούν.

Το μήνυμα είναι σαφές, και όποιος δεν το έχει καταλάβει ας ανοίξει τα μάτια του: η ενασχόληση με τα κοινά είναι αδίκημα. Στη χώρα αυτή υπάρχει χώρος μόνο για ηλίθιους καταναλωτές, τηλεορασόπληκτα ζόμπι, χρυσαυγίτες μαχαιροβγάλτες και πειθήνιους ψηφοφόρους. Κάθε άνθρωπος αυτής της κοινωνίας οφείλει να μετατραπεί σε υπήκοο και ζητιάνο. Να πάψει να διεκδικεί το δικαίωμά του στη ζωή, να πάψει να αυτοοργανώνει τις ανάγκες του και να συλλογικοποιεί τις επιθυμίες και τις αντιστάσεις του. Κάθε ένας που χρειάζεται μια στέγη πάνω από το κεφάλι του και ένα πιάτο φαγητό, να απευθύνεται για ελεημοσύνη στην εκκλησία, στο δήμο ή στα συσσίτια της χρυσής αυγής.

Οτιδήποτε άλλο άλλωστε είναι έξω από την πολιτική οπτική του ακροδεξιού υπουργού Νίκου Δένδια. Στα νιάτα του ήταν μέλος της φασιστικής οργάνωσης ΕΝΕΚ (Ενιαίο Εθνικιστικό Κίνημα), ομοϊδεάτης του τσεκουροφόρου Μάκη Βορίδη, επίσης μέλους της ίδιας οργάνωσης. Ο τελευταίος ήταν επίσης πρόεδρος και μιας άλλης φασιστικής οργάνωσης, της χουντικής νεολαίας ΕΠΕΝ, διαδεχόμενος στην προεδρία της τον σημερινό αρχηγό της χρυσής αυγής Νίκο Μιχαλολιάκο. Και ιδού τα μόνα άκρα που υπάρχουν σήμερα στην ελληνική πολιτική σκηνή: η ακροδεξιά κυβέρνηση, το νεοναζιστικό δεκανίκι της και η αστυνομία υπό τις διαταγές τους.

Το μέλλον που ετοιμάζουν για κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο είναι ζοφερό. Δεν θα σταματήσουν πουθενά, μέχρι να εξαφανίσουν κάθε ίχνος ελευθερίας. Οι υπήκοοι αυτής της χώρας πρέπει να υποταχθούν στη μοίρα τους, που άλλωστε προβλέπεται και στην ισχύουσα νομοθεσία: Φτώχεια, ανεργία και εξαθλίωση, μέσα σε ένα περιβάλλον μηδενικής ελευθερίας, ανύπαρκτων δικαιωμάτων και κυριαρχίας του φόβου. Να μην έχουμε καμία αυταπάτη: οποιαδήποτε εναντίωση σε αυτήν την πορεία προς τη δυστυχία θα ονομαστεί “ανομία” και θα παταχθεί. Το κράτος έκτακτης ανάγκης, που δεν γνωρίζει όρια και περιορισμούς, και που επεμβαίνει όπου, όποτε και με όποιον τρόπο θέλει, ήδη εφαρμόζει το δόγμα της μηδενικής ανοχής ενάντια σε κάθε αγώνα και κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο, και δεν νιώθει την ανάγκη να τηρήσει κανένα από τα προσχήματα του παρελθόντος.

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση, οι δικαιολογίες εξαντλούνται και η προσωπική ευθύνη έρχεται στο προσκήνιο αμείλικτη. Η στιγμή είναι ιστορική. Κάθε άνθρωπος με στοιχειώδη αξιοπρέπεια οφείλει άμεσα να αγωνιστεί ενάντια στην ποδοπάτηση της ζωής του. Το κράτος έκτακτης ανάγκης επιχειρεί ξεδιάντροπα να φιμώσει έναν – έναν τους αντιπάλους του και δεν θα σταματήσει μέχρι όλοι οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι να καταλήξουν ή στα σπίτια τους ή στη φυλακή. Όποιος δεν συμμετάσχει στον αγώνα, θα πρέπει να είναι προετοιμασμένος να ζήσει σε μια κοινωνία πολύ διαφορετική από αυτή που γνώριζε μέχρι σήμερα. Να ξεφύγουμε από τη λογική της νομιμότητας που οι δυνάστες μας συνεχώς επικαλούνται. Αν ο εφιάλτης που έχουν προετοιμάσει για τις ζωές μας ονομάζεται “νομιμότητα”, εμείς οφείλουμε να γίνουμε “εστίες ανομίας”.

Αφού κατέστειλε τους εργατικούς αγώνες, αφού ενταφίασε χιλιάδες μετανάστες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, αφού επέβαλε το φόβο της επιβίωσης σε ένα τεράστιο μέρος της κοινωνίας, το κράτος έκτακτης ανάγκης στρέφεται τώρα στον πραγματικό του εχθρό: όσους ορθώνουν το ανάστημά τους, όσους διαθέτουν μαχητικότητα, πολιτικό λόγο και πάθος για την ελευθερία. Οι καταλήψεις, όπως επίσης και ο εν γένει αναρχικός / αντιεξουσιαστικός χώρος αποτελούν ένα μεγάλο μέρος των ριζοσπαστικών αυτών κομματιών της κοινωνίας. Απαρτίζεται όμως από ανθρώπους συνειδητοποιημένους, αποφασισμένους, και με ισχυρή αλληλεγγύη που ξεπερνά το φόβο της καταστολής και της τρομοκρατίας τους. Το ίδιο και ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας, που θα αντισταθεί με αξιοπρέπεια διεκδικώντας τη ζωή του.

-ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΚΑΘΙΑ. ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΠΑΡΕΙ ΘΑ ΜΑΤΩΣΕΙ.

-ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ.

-ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

Αλληλέγγυοι/ες Κέρκυρας

Την Πέμπτη 20.12.2012 στις 07.00 το πρωί δεκάδες μπάτσοι όλων των ειδών εισβάλλουν παρουσία εισαγγελέα στο κτίριο της Κατάληψης Villa Amalias στην Αθήνα, στην οδό Αχαρνών και Χέυδεν. Η Villa Amalias, κατειλημμένη από το έτος 1990, είναι από τις πιο παλιές καταλήψεις στη χώρα. Εκτός από κατάληψη στέγης, έχει πραγματικά τεράστια ιστορία στους κοινωνικούς αγώνες. Στα 22 χρόνια της ύπαρξής της έχει διοργανώσει αμέτρητες πολιτικές εκδηλώσεις και συζητήσεις, πορείες, θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες, στους χώρους της στεγάζει τυπογραφείο και έχει σηκώσει στις πλάτες της έναν ανεκτίμητο αντιφασιστικό αγώνα που εκτείνεται σε βάθος εικοσαετίας.

H Κατάληψη της Villa Amalias είναι ένα από τα σημαντικότερα αναχώματα κατα του νεοφασισμού και των μαχαιροβγαλτών της χρυσής αυγής που προσπαθούν εδώ και χρόνια να μετατρέψουν το κέντρο της Αθήνας σε Πλατεία Αγίου Παντελεήμονα. Η Βίλα Αμαλίας έχει δεχτεί δεκάδες επιθέσεις από τα φασιστικά πιθηκοειδή στη διάρκεια της ιστορίας της, τα οποια είχαν πάντα στο πλευρό τους την αστυνομία. Στην ευρύτερη περιοχή λειτουργεί επίσης η Κατάληψη Πατησίων και Σκαραμαγκά, η κατάληψη Λέλας Καραγιάννη, και η λαϊκη συνέλευση πλατείας Βικτωρίας, που στέκονται με την παρουσία τους εμπόδιο στις προσπάθειες κράτους και παρακράτους για να επιβάλλουν το φόβο, τα φασιστικά νυχτερινά μαχαιρώματα κατά των μεταναστών, το εμπόριο της πρέζας και την πώληση προστασίας στα μαγαζιά της περιοχής. Το παρακράτος δεν μπόρεσε μέχρι σήμερα να ξεφορτωθεί αυτή τη νησίδα ελευθερίας και αντίστασης. Και εδώ έρχεται να προσφέρει την πολύτιμη βοήθειά του η άκρως (δεξιά) επιτυχημένη επιλογή του κερκυραϊκού λαού Νίκος Δένδιας.

Η Δένδειος Λογική σπάει κόκκαλα: Τα μπουκάλια της μπύρας από το καφενείο και τις μαζικότατες συναυλίες είναι εν δυνάμει βόμβες μολότοφ. Το πετρέλαιο της σόμπας είναι εμπρηστικό υλικό. Η συμμετοχή σε πορείες είναι “τρομοκρατία”. Ο διαδηλωτής είναι κουκουλοφόρος. Ο αντιφασιστικός αγώνας είναι κακούργημα. Η αριστερά και ο νεοναζισμός αποτελούν “άκρα” και δεν διαφέρουν σε τίποτα. Τα πολιτικά και επιχειρηματικά παράσιτα που ζουν εις βάρος της κοινωνίας είναι νόμιμα. Η τρικομματική συμμορία που κυβερνά αυτή τη χώρα είναι δημοκρατία. Η κλίκα που ψηφίστηκε από το 30% του 60% του λαού έχει δικαίωμα να νομοθετεί όπως της αρέσει, να απολύει όποιον θέλει, να δέρνει και να συλλαμβάνει απεργούς, να βασανίζει κατά το δοκούν μέσα σε αστυνομικά τμήματα, να διαπομπεύει στα μίντια διαδηλωτές, οροθετικές γυναίκες και όποιον άλλον θέλει – για λόγους “δημόσιας τάξης” βεβαίως – να φιμώνει δημοσιογράφους, να ξεπουλάει τη δημόσια περιουσία, να ξεριζώνει δάση για να χαρίζει χρυσάφι σε όποιον επιχειρηματία θέλει, να βάζει όσους φόρους θέλει όποτε θέλει, να φυλακίζει και να κόβει το ρεύμα σε όποιον δεν έχει να πληρώσει, να αφαιρεί συντάξεις από ανάπηρους, να κλείνει παιδικούς σταθμούς, να σταματά να χορηγεί φάρμακα σε υπερήλικες. Και γενικώς για τέσσερα χρόνια από την εκλογή της να κάνει ότι γουστάρει. Ακόμη και τα κοινοβουλευτικά προσχήματα έχουν πια καταρρεύσει, αφού η κυβέρνηση νομοθετεί πλέον με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, χωρίς κοινοβουλευτική ψηφοφορία. Κατά τα λοιπά, δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας: οι εστίες ανομίας θα παταχθούν. Οι κατειλημμένοι χώροι που σφύζουν απο ζωή και πολιτικό λόγο θα κατασταλούν.

Το μήνυμα είναι σαφές, και όποιος δεν το έχει καταλάβει ας ανοίξει τα μάτια του: η ενασχόληση με τα κοινά είναι αδίκημα. Στη χώρα αυτή υπάρχει χώρος μόνο για ηλίθιους καταναλωτές, τηλεορασόπληκτα ζόμπι, χρυσαυγίτες μαχαιροβγάλτες και πειθήνιους ψηφοφόρους.

Οτιδήποτε άλλο άλλωστε είναι έξω από την πολιτική οπτική του ακροδεξιού υπουργού Νίκου Δένδια. Στα νιάτα του ήταν μέλος της φασιστικής οργάνωσης ΕΝΕΚ (Ενιαίο Εθνικιστικό Κίνημα), ομοϊδεάτης του τσεκουροφόρου Μάκη Βορίδη, επίσης μέλους της ίδιας οργάνωσης. Ο τελευταίος ήταν επίσης πρόεδρος και μιας άλλης φασιστικής οργάνωσης, της χουντικής νεολαίας ΕΠΕΝ, διαδεχόμενος στην προεδρία της τον σημερινό αρχηγό της χρυσής αυγής Νίκο Μιχαλολιάκο. Και ιδού τα μόνα άκρα που υπάρχουν σήμερα στην ελληνική πολιτική σκηνή: η ακροδεξιά κυβέρνηση, το νεοναζιστικό δεκανίκι της και η αστυνομία υπό τις διαταγές τους.

Οι εργατικές κινητοποιήσεις έχουν καταλαγιάσει ή εξαντλούνται σε 24ωρα πυροτεχνήματα. Οι μετανάστες υφίστανται το θεσμοθετημένο πογκρόμ του ξένιου δία και ενταφιάζονται μαζικά στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Πλέον η κυβέρνηση στρέφει την προσοχή της στον πραγματικό εσωτερικό εχθρό, που ειναι τα ριζοσπαστικά κομμάτια της κοινωνίας. Ο αναρχικός / αντιεξουσιαστικός χώρος, πάντα εχθρευόταν αυτό το σάπιο οικονομικό και πολιτικό σύστημα, και γι’ αυτό ήταν πάντα στο στόχαστρο της εξουσίας. Σήμερα αποτελεί την πρώτη προτεραιότητα μιας κυβέρνησης που άλλωστε δεν κάνει τίποτε άλλο από το να νομοθετεί κατ’ εντολή των δανειστών της και να ασχολείται με την καταπολέμηση κάθε εστίας αντίστασης.

Όμως το κράτος ξεχνά ότι ο αναρχικός / αντιεξουσιαστικός χώρος απαρτίζεται από ανθρώπους συνειδητοποιημένους, αποφασισμένους, και με ισχυρή αλληλεγγύη που ξεπερνά το φόβο της καταστολής και της τρομοκρατίας τους. Οι καταλήψεις είναι αγκάθια. Το κράτος για να τις πάρει θα ματώσει.

-ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ VILLA AMALIAS.

-ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

Αλληλέγγυοι-Αλληλέγγυες από Κέρκυρα

Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ

          Καλωσήρθατε στην Ελλάδα του 1950. Ανεργία επιπέδου δεκαετίας του ’50. Παιδεία και υγεία της δεκαετίας του ’50. Φτώχεια και βιοτικό επίπεδο που σύντομα θα είναι χαμηλότερο από αυτό της δεκαετίας του ’50. Πολιτιστικό επίπεδο πολύ χαμηλότερο της δεκαετίας του ’50. Το ότι η χώρα γυρίζει πίσω στη δεκαετία του 1950 εξαιτίας της πολιτικής που ακολουθείται ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, ακούγεται και γράφεται συνεχώς. Αυτό που όμως δεν ακούγεται σχεδόν καθόλου και πρέπει να γίνει ξεκάθαρο, είναι ότι και η καταστολή είναι τύπου δεκαετίας του 50, και συνοδεύεται από το αντίστοιχο παρακράτος. Στο τιμόνι της χώρας βρίσκεται μια νεοεμφυλιακού τύπου δεξιά. Με φαινομενικώς καινούργια, νεοφιλελεύθερα επιχειρήματα, αλλά με παλαιού τύπου μεθόδους. Μοναδική προτεραιότητά της, όταν δεν επιβάλλει εξοντωτικά μέτρα ενάντια στους υπηκόους της, είναι ο πόλεμος ενάντια στον εσωτερικό εχθρό.

Ποιος είναι όμως ο εσωτερικός εχθρός; Και αυτό έρχεται από το παρελθόν: αναρχικοί, κομμουνιστές, αριστεροί, και όσοι διεκδικούν μια άλλη πιο δίκαιη κοινωνία. Σημερα έχουν προστεθεί και οι μετανάστες, και σύντομα θα προστεθεί και κάθε άλλη κοινωνική ομάδα που θα τολμήσει να διεκδικήσει οτιδήποτε. Όπως και τότε με το μετεμφυλιακό κράτος, έτσι και σήμερα, το μόνο που δεν απασχολεί την κυβέρνηση είναι τα προβλήματα του λαού της. Δεν έχει σημασία η φτώχεια, η τεράστια ανεργία, και η επερχόμενη πείνα, που σύντομα θα κυριαρχήσει στον κοινωνικό ιστό. Η παρούσα εμφυλιακή κυβέρνηση νέας κοπής, συλλαμβάνει σωρηδόν αγωνιστές, στήνει δίκες – παρωδία, επιδίδεται σε πογκρόμ, έχοντας και αρκετό θράσος για να τα ονομάζει “Ξένιος Δίας”, φυλακίζει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, ποινικοποιεί την πολιτική σκέψη και δράση.

Καθημερινά εφαρμόζεται ένα σχέδιο οργανωμένης φίμωσης και φυσικής εξόντωσης κάθε ανθρώπου που αντιτίθεται στο καθεστώς. Απεργοί καταστέλλονται με τα ΜΑΤ, διαδηλωτές πνίγονται στα χημικά, άνθρωποι συλλαμβάνονται επειδή διαμαρτυρήθηκαν σε κάθε είδους αστυνομική αυθαιρεσία. Το νεοεμφυλιακό κράτος φοβάται την επερχόμενη κοινωνική έκρηξη. Γι’ αυτό αφενός φροντίζει από τώρα να εξαλείψει κάθε εστία αντίστασης που αποτελεί απειλή. Αφετέρου να γιγαντώσει το απαραίτητο για τα σχέδιά του παρακράτος, που αποτελεί το μακρύ του χέρι, φέρνοντας σε πέρας όσα το επίσημο κράτος δεν μπορεί ή δεν θέλει να καταφέρει.

Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η γενικευμένη επίθεση κράτους και παρακράτους ενάντια σε καταλήψεις σε ολόκληρη τη χώρα. Η αρχή έγινε στις 11/7/2012 στο Αγρίνιο με τους φασίστες να επιτίθενται με μολότωφ ενάντια στην κατάληψη Apertus, ευτυχώς χωρίς αποτέλεσμα. Η συνέχεια δόθηκε με τον εμπρησμό της κατάληψης Δράκα στην Κέρκυρα στις 13/7, που κατέστρεψε τον πρώτο όροφο του κτιρίου και κατέστησε το κτίριο μη βιώσιμο. Το μπαράζ επιθέσεων συνεχίστηκε με την επίθεση, από την αστυνομία αυτή τη φορά, στη δημοτική αγορά Κυψέλης στην Αθήνα στις 18/8, με αποτέλεσμα την εκκένωση του χώρου. Ακολούθησε η άκαρπη εμπρηστική επίθεση του παρακράτους στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πανεπιστημίου Ρεθύμνου στις 6/9. Στις 12/9 παρακολουθήσαμε το “υπερθέαμα” της εισβολής των ΕΚΑΜ, ΜΑΤ, και κάθε είδους μπατσοομάδας στην κατάληψη ΔΕΛΤΑ στη Θεσσαλονίκη. Η κατάληψη ΔΕΛΤΑ φιλοξενούσε συντρόφους που μετέτρεψαν ένα άδειο κτίριο σε στέγη, αλλά στον χώρο επίσης λειτουργούσε και τυπογραφείο, παιδότοπος, γυμναστήριο, φωτογραφείο, στούντιο μουσικής, δανειστική βιβλιοθήκη, ακόμη και εργαστήριο βιτρώ και ο ραδιοφωνικός σταθμός Radio Revolt. Η εκκένωση της κατάληψης μεταδώθηκε ως υπερπαραγωγή, με κάμερα της ίδιας της αστυνομίας (!), με τους μπάτσους να εισβάλλουν στο κτίριο με όπλα, κράνη, φακούς και αλεξίσφαιρα γιλέκα, όπως γίνεται στις χολυγουντιανές ταινίες, ξεπερνώντας σε γελοιότητα κάθε προηγούμενο. Αξίζει να σημειωθεί ότι η εκκένωση της κατάληψης ΔΕΛΤΑ έγινε με προσωπική εντολή του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, όπως ακριβώς συνέβη και με την καταστολή της πολύμηνης απεργίας των εργατών της Χαλυβουργίας Ελλάδος. Η δίμηνη αυτή επίθεση στις καταλήψεις ολοκληρώθηκε με τη δεύτερη μέσα σε μια εβδομάδα εμπρηστική επίθεση (αυτή τη φορά επιτυχημένη) του παρακράτους στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πανεπιστημίου Ρεθύμνου στις 13/9, η οποία ολοκληρώθηκε με τη σφράγιση του χώρου, από το επίσημο αυτή τη φορά κράτος, την πρυτανική αρχή του Πανεπιστημίου Κρήτης.

Και ενώ το παρακράτος δεν έχει ανάγκη από δικαιολογίες για τη δράση του, το επίσημο κράτος έχει. Πρόφασή του λοιπόν για τη συντονισμένη αυτή επιχείρηση ενάντια στις καταλήψεις ήταν ότι αυτές αποτελούν, σύμφωνα τουλάχιστον με τον υπουργό ΠΡΟ.ΠΟ Ν. Δένδια, “εστίες ανομίας”. Ενδιαφέρον επιχείρημα, ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς πόσο κυριαρχεί η νομιμότητα παντού στις κρατικές και επιχειρηματικές δραστηριότητες. Δεν έχουν καμία σημασία τα σκάνδαλα με τις μίζες, τις προμήθειες, τις υπεξαιρέσεις. Δεν έχει καμία σημασία η ποδοπάτηση ακόμη και του ίδιου του αστικού τους συντάγματος, με στόχο να εφαρμοστούν πολιτικές τρίτου κόσμου στην ελληνική κοινωνία. Είναι απολύτως “νόμιμη” η τερατώδης κλοπή κοινωνικού πλούτου προκειμένου αυτή να δωθεί σε μια χούφτα πλούσια καθάρματα. Είναι απολύτως “νόμιμη” η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας έναντι πινακίου φακής. Και φυσικά δεν έχει καμία σημασία η ανομία του νεοναζιστικού παρακράτους που με τόση φροντίδα εκκολάπτεται από το επίσημο κράτος. Η μοναδική μορφή ανομίας που το νεοεμφυλιακό κράτος ενδιαφέρεται να πατάξει είναι αυτή των από κάτω. Το κράτος είναι αποφασισμένο να στείλει στη φυλακή όποιον δεν πληρώνει τη ΔΕΗ, την εφορία ή την δήθεν κοινωνική του ασφάλιση. Όποιον δεν πληρώνει εισητήριο στα διόδια ή στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Όποιον τολμά να διαδηλώσει ή να απεργήσει. Και εννοείται όποιον έχει έστω και ψήγματα ριζοσπαστικής σκέψης και δράσης. Η μοναδική “νόμιμη” βία είναι αυτή που ασκεί το κράτος, όπου και όποτε επιλέξει. Η λαϊκή αντιβία είναι πάντοτε παράνομη ή εξομοιώνεται με τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής.

Εμείς δεν αναγνωρίζουμε καμία έννοια νομιμότητας όπως τη θέτει η κυριαρχία. Γνωρίζουμε πολύ καλά τι σημαίνει η νομιμότητά τους και πότε την επικαλούνται. Γνωρίζουμε ότι αυτοί που νομοθετούν, το μόνο που κάνουν είναι να φτιάχνουν νόμους για την προστασία του κράτους και των αφεντικών. Νόμιμο θεωρείται οτιδήποτε είναι ακίνδυνο για αυτούς και συντηρεί την ανομία της κοινωνικής ανισότητας. Ο δικός μας αγώνας δεν είναι ούτε “νομίμος” ούτε “παράνομος”. Σημείο αναφοράς μας είναι το κοινωνικά και ηθικά δίκαιο. Για μας νόμιμο είναι οτιδήποτε αποσκοπεί στην καταστροφή του σάπιου αυτού κόσμου, οτιδήποτε προωθεί την ισότητα, την αλληλεγγύη, την ελευθερία. Οι καταλήψεις είναι πολλές, είναι εχθρικές προς το υπάρχον, και λειτουργούν με αρχές που δεν συμβιβάζονται με το σημερινό σύστημα εκμετάλλευσης, καταπίεσης και εξαθλίωσης. Γι’ αυτό, το κράτος δεν έχει άλλη επιλογή από την καταστολή τους. Αυτή είναι η μοναδική εξήγηση πίσω από το μένος της εξουσίας απέναντι στις καταλήψεις.

Οι καταλήψεις αποτελούν εστίες ελευθεριακών προταγμάτων. Παράλληλα έχουν μεγάλη κοινωνική προσφορά. Κάποιες λειτουργούν ως κατάληψη στέγης. Σε κάποιες στεγάζονται εγχειρήματα όπως αγροκολλεκτίβες, κοινωνικά ιατρεία, τυπογραφεία, παιδότοποι, αυτοοργανωμένα μαθήματα κάθε είδους, αντιεμπορευματικές πολιτιστικές εκδηλώσεις, συναυλίες, προβολές ταινιών, θεατρικές παραστάσεις. Σε όλες πραγματοποιούνται πολιτικές διεργασίες και εκδηλώσεις με αντιιεραρχικά και αντιεξουσιαστικά χαρακτηριστικά.

Οι καταλήψεις στεγάζουν από τα πιο ριζοσπαστικά και δυναμικά τμήματα της κοινωνίας. Ταυτόχρονα αποτελούν εφαρμοσμένη πραγμάτωση των ελευθεριακών προταγμάτων. Γι’ αυτό το λόγο βρίσκονται πρώτες στο στόχαστρο των κρατικών και παρακρατικών επιθέσεων.

ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΚΑΘΙ. ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΠΑΡΕΙ ΘΑ ΜΑΤΩΣΕΙ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΔΡΑΚΑ

Κατάληψη Δράκα/Κατάληψη Ελαία

10 π.μ. στα Γενικά Λύκεια.

Το βράδυ της Τρίτης 11 Ιουλίου, λίγο πριν τα μεσάνυχτα, ο ελεύθερος κοινωνικός χώρος της Κατάληψης Apertus, δέχτηκε επίθεση με εκρηκτικό-εμπρηστικό μηχανισμό, με αποτέλεσμα να προκληθούν φθορές. Παράλληλα, εκδηλώθηκε φωτιά στο προαύλιο χώρο της κατάληψης. Ο χώρος εκείνη την ώρα ήταν άδειος και δεν υπήρξε κανένας τραυματίας. Η έκρηξη ακούστηκε σε όλη την περιοχή του Αγίου Δημητρίου. Γείτονες από την περιοχή έσπευσαν και έσβησαν την φωτιά και αμέσως ειδοποίησαν άτομα από την συνέλευση της κατάληψης.

Η κατάληψη Apertus, αποτελεί εδώ και δυο χρόνια, ένα χώρο πολιτικής συνάντησης και συλλογικοποίησης, που σκοπός του δεν είναι απλά η λειτουργία του, αλλά το χτίσιμο δομών κοινωνικής αλληλεγγύης και η κυκλοφορία των αγώνων μέσα στην πόλη. Για αυτό εκτός από πολιτικές εκδηλώσεις, συζητήσεις, παρουσιάσεις βιβλίων, προβολών, συλλογικών γιορτών κτλ στο χώρο της κατάληψης, διοργανώνονται και μέσα στην πόλη χαριστικά παζάρια, θεατρικές παραστάσεις κτλ. Το κύριο μέλημα μας και επιδίωξη παραμένει η σύνδεση μας με την τοπική κοινωνία και τους κοινωνικούς αγώνες της.

Δεν χρειάζεται να έχουμε γνώσεις κατασκοπίας για να καταλάβουμε πως αυτό το συμμορίτικο χτύπημα μπορεί να προέρχεται μόνο από το χώρο της νεοναζιστικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής. Μια οργάνωση που σέρνεται σα φίδι στο κοινωνικό πεδίο της πόλης χύνοντας ρατσιστικό δηλητήριο στο διάβα της, που με τις εθνικιστικές της ιδεοληψίες προσπαθεί να σπείρει ζιζάνια ανάμεσα στους καταπιεσμένους, που αποτελεί μια άτυπη εφεδρεία καταστολής του κράτους… Μια οργάνωση, προσποιούμενη την «αντισυστημική», «φιλανθρωπική», «αντιμνημονιακή», προσπαθεί να καλύψει το πραγματικό της ρόλο που δεν είναι άλλος από την διαχείριση του καπιταλισμού σε κρίση. Οι απανταχού χρυσαυγήτες, λοιπόν, υπόσχονται σε όσους τους ακολουθήσουν ότι θα τους βοηθήσουν να λύσουν τα προβλήματά τους, να βρουν δουλεία, να μπορούν χωρίς φόβο, όπως λένε, να πηγαίνουν για ψώνια… Στην ευρύτερη περιοχή του Αγρινίου μοιράζουν υποσχέσεις να λύσουν μια και καλή το «πρόβλημα με την εγκληματικότητα των Ρομά», οραματιζόμενοι στην πραγματικότητα ένα πογκρόμ που παραπέμπει απευθείας στο φασισμό του Χίτλερ. Και ενώ διατυμπανίζουν ότι επιτελούν κοινωνικό έργο και νόμιμη πολιτική δράση στο παρασκήνιο μαχαιρώνουν μετανάστες, τοποθετούν εμπρηστικούς μηχανισμούς σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους. Έτσι στο Αγρίνιο επιβεβαίωση αυτού του πράγματος αποτελούν η επίθεση στη Κατάληψη Apertus καθώς και το σκηνικό επίθεσης στους Ρομά που έστησαν στο Παναιτώλιο. Αναβιώνοντας έτσι ένα σύγχρονο απαρτχάιντ , ευθύνες για το όποιο έχουν και κάποια τοπικά ΜΜΕ που εδώ και καιρό δημιουργούν το κατάλληλο κλίμα.

Όμως τα προβλήματα μέσα στις κοινωνίες προκύπτουν από την φύση του καπιταλιστικού συστήματος και από τις κοινωνικές σχέσεις που αυτό δημιουργεί. Κανένας δεν πρόκειται να βοηθηθεί συνολικά παίρνοντας απλά ένα «τηλέφωνο την Χρυσή Αυγή». Αυτοί οι τενεκέδες της Χρυσής Αυγής που σήμερα προφέρουν απλόχερα την βοήθεια τους, αύριο θα ζητούν ανταλλάγματα, όπως κάνουν οι νταβατζήδες και οι προστάτες. Έτσι και αλλιώς η ιδέα τους για δημιουργία σωμάτων περιπολίας σε γειτονιές μοιάζει με πολύ καλή μπίζνα. Καλούμε την τοπική κοινωνία, να μην χάψουν τα ψέματα από τις φαιδρές προσωπικότητες που αποτελούν τον τοπικό πυρήνα της φασιστοοργάνωσης, να μην επιτρέψουν την φασιστομούρη των χρυσαυγητών να χωθεί στην καθημερινότητα και στη ζωή τους. Να γυρίσουν την πλάτη σε κάθε επίδοξο προστάτη των κοινωνικών συμφερόντων.

Η ιστορικότητα της κρίσης δείχνει πως αυτή οδηγεί στην εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης, την εξαθλίωση και στον κοινωνικό εκφασισμό. Η έξοδος από την κρίση δεν θα έρθει ούτε από το κράτος, ούτε από το παρακράτος, ούτε από τις συμμορίες. Η άμυνα μας απέναντι στην κρίση είναι οι σχέσεις αλληλοβοήθειας και αλληλουποστήριξης, η αυτοοργάνωση, οι κοινωνικές δομές, η συντροφικότητα και η αλληλεγγύη. Μόνο έτσι μπορούμε να σταθούμε στα πόδια μας και διαφυλάξουμε την αξιοπρέπεια μας.

Τα «επεισόδια» (όπως απαξιωτικά αναφέρονται από τον τοπικό αστικό τύπο) που ξεκίνησαν με τις απόπειρες παρουσίας της Χρυσής Αυγής στο Αγρίνιο, δεν είναι μια «βεντέτα» μεταξύ κάποιων άκρων. Προκύπτουν από την ίδια την ιστορία του Αγρινίου… Η κοινωνία μιας πόλης με βαθιά αγωνιστική διαδρομή, με αιματηρές μνήμες από εργατικούς αγώνες, με μαζικές εκτελέσεις και δημόσιους απαγχονισμούς, δεν μπορεί να αφήσει τους απογόνους των χαφιέδων, των δοσίλογων και των γερμανοτσολίαδων να περιφέρονται προσποιούμενοι τους σωτήρες στους δρόμους, τα σοκάκια και τα χωράφια της.

Η απάντηση μας είναι πολιτική και κινηματική!

Ούτε βήμα πίσω!

Ούτε στο Αγρίνιο, ούτε πουθενά

Τσακίστε τους φασίστες σε πόλεις και χωριά

11 Ιουλίου 2012

Κατάληψη Apertus

Καλυβίων 70, Αγρίνιο

delta draka

Σήμερα 23/7/2012, πραγματοποιήθηκε μικροφωνική αλληλεγγύης στις καταλήψεις Δράκα και Apertus, από τον χώρο της κατάληψης, όπου μοιράστικαν κείμενα και πετάχτικαν τρικάκια σχετικά με την υπόθεσή τους.

Το πρωί της Πέμπτης 19/7, πραγματοποιήθηκε στον χώρο της κατάληψης μικροφωνική αλληλεγγύης, μοιράστηκαν κείμενα και πετάχτηκαν τρικάκια, σχετικά με την εμπρηστική επίθεση που δέχτηκε η Κατάληψη Δράκα  στην Κέρκυρα. Αυτή η επίθεση ενορχηστρώθηκε από τα κρατικά και επιχειρηματικά συμφέροντα και υλοποιήθηκε από τα παρακρατικά τσιράκια τους.

Η φωτιά δεν μας καίει. Καίει μέσα μας.

10, 100, 1000δες καταλήψεις.

www.delta.squat.gr

Την Πέμπτη  το απόγευμα στη Κομοτηνή μοιράστηκε το κείμενο της κατάληψης Δράκα και κρεμάστηκε το παρακάτω πανό

‎”Το Σάββατο 21 Ιουλίου,στις 7 το απόγευμα,πραγματοποιήθηκε στο Αυτοδιαχειριζόμενο Πάρκο Ναυαρίνου & Ζωοδόχου Πηγής μικροφωνική αλληλεγγύης στο Πάρκο Κύπρου και Πατησίων και στις καταλήψεις Apertus (Αγρίνιο) και Δράκα (Κέρκυρα) που βρίσκονται στο στόχαστρο είτε της κρατικής,ή/και της παρακρατικής καταστολής”

“Την Πέμπτη 19/7 πραγματοποιήθηκε έξω από την κατάληψη Πραρτήματος 2ωρη μικροφωνική παρέμβαση αλληλεγγύης στην Κατάληψη Δράκα (Κέρκυρα) όπου μοιράζονταν το κείμενο της ίδιας της συνέλευσης της κατάληψης Δρακα σχετικά με την παρακρατική εμπρηστική που δέχτηκε.”

ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΚΑΛΑΡΗ ΚΑΙ ΜΟΙΡΑΣΜΑ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΔΡΑΚΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΜΠΡΗΣΜΟ, ΑΠΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΤΗΣ “ΑΝΤΙΒΙΩΣΗΣ” ΧΤΕΣ ΠΕΜΠΤΗ 19/7 ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ.

Σήμερα το απόγευμα στο σταθμό μετρό στο Χολαργό τοποθετήθηκε πανό και έγινε μοίρασμα της τελευταίας ανακοίνωσης της κατάληψης Δράκα από πρωτοβουλία αλληλέγγυων.

Αυτή τη πέμπτη 19/7 τα έσοδα του αυτοδιαχειριζόμενου καφενείου της Rosa Nera θα διατεθούν για την οικονομική ενίσχυση της κατάληψης Δράκα στη Κέρκυρα, που δέχτηκε εμπρηστική  επίθεση με αποτέλεσμα σημαντικές υλικές ζημιές.

Στους καιρούς της γενικευμένης επίθεσης που δέχεται η ζωή μας, είναι αυτονόητο για μας πως οι καταλήψεις κτηρίων που λειτουργούν ως ελεύθεροι κοινωνικοί-πολιτικοί χώροι, αποτελούν στόχο των εκμεταλλευτών ειδικότερα τώρα που τις αντιφάσεις του καπιταλισμού βιώνουν στο πετσί τους όλο και περισσότεροι άνθρωποι.

Αυτό που αναλογεί στις καταλήψεις, ως θύλακες αντίστασης, είναι να συνεχίσουν να υψώνουν οδοφράγματα ενάντια στην επικυριαρχία του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής και τους φασισμούς που συνεπάγεται. Πολύ περισσότερο να εντείνουν και άλλο τις σχέσεις αλληλεγγύης μεταξύ τους, όπως και τις άμυνες τους ενάντια στις (αστυ)νομικές και ιδεολογικές επιθέσεις των κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών.

Οι ιδέες μας δεν καίγονται, δεν τρομοκρατούνται !

Οι επιθέσεις στις καταλήψεις δεν μας φοβίζουν, μας εξοργίζουν !

Κάτω τα ξερά σας από τις καταλήψεις !

Αλληλεγγύη στην κατάληψη Δράκα, αλληλεγγύη σε κάθε αξιοπρεπή αγωνιζόμενο άνθρωπο !

rosanera.squat.gr

Σήμερα το απόγευμα πραγματοποιήθηκε μικροφωνική παρέμβαση αλληλεγγύης στην πλ. Ταχυδρομείου για την  κατάληψη ΔΡΑΚΑ που βρίσκεται στην Κέρκυρα και δέχτηκε εμπρηστική επίθεση το απόγευμα της προηγούμενης Παρασκευής.

Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012