Ο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ
Καλωσήρθατε στην Ελλάδα του 1950. Ανεργία επιπέδου δεκαετίας του ’50. Παιδεία και υγεία της δεκαετίας του ’50. Φτώχεια και βιοτικό επίπεδο που σύντομα θα είναι χαμηλότερο από αυτό της δεκαετίας του ’50. Πολιτιστικό επίπεδο πολύ χαμηλότερο της δεκαετίας του ’50. Το ότι η χώρα γυρίζει πίσω στη δεκαετία του 1950 εξαιτίας της πολιτικής που ακολουθείται ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, ακούγεται και γράφεται συνεχώς. Αυτό που όμως δεν ακούγεται σχεδόν καθόλου και πρέπει να γίνει ξεκάθαρο, είναι ότι και η καταστολή είναι τύπου δεκαετίας του 50, και συνοδεύεται από το αντίστοιχο παρακράτος. Στο τιμόνι της χώρας βρίσκεται μια νεοεμφυλιακού τύπου δεξιά. Με φαινομενικώς καινούργια, νεοφιλελεύθερα επιχειρήματα, αλλά με παλαιού τύπου μεθόδους. Μοναδική προτεραιότητά της, όταν δεν επιβάλλει εξοντωτικά μέτρα ενάντια στους υπηκόους της, είναι ο πόλεμος ενάντια στον εσωτερικό εχθρό.
Ποιος είναι όμως ο εσωτερικός εχθρός; Και αυτό έρχεται από το παρελθόν: αναρχικοί, κομμουνιστές, αριστεροί, και όσοι διεκδικούν μια άλλη πιο δίκαιη κοινωνία. Σημερα έχουν προστεθεί και οι μετανάστες, και σύντομα θα προστεθεί και κάθε άλλη κοινωνική ομάδα που θα τολμήσει να διεκδικήσει οτιδήποτε. Όπως και τότε με το μετεμφυλιακό κράτος, έτσι και σήμερα, το μόνο που δεν απασχολεί την κυβέρνηση είναι τα προβλήματα του λαού της. Δεν έχει σημασία η φτώχεια, η τεράστια ανεργία, και η επερχόμενη πείνα, που σύντομα θα κυριαρχήσει στον κοινωνικό ιστό. Η παρούσα εμφυλιακή κυβέρνηση νέας κοπής, συλλαμβάνει σωρηδόν αγωνιστές, στήνει δίκες – παρωδία, επιδίδεται σε πογκρόμ, έχοντας και αρκετό θράσος για να τα ονομάζει “Ξένιος Δίας”, φυλακίζει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, ποινικοποιεί την πολιτική σκέψη και δράση.
Καθημερινά εφαρμόζεται ένα σχέδιο οργανωμένης φίμωσης και φυσικής εξόντωσης κάθε ανθρώπου που αντιτίθεται στο καθεστώς. Απεργοί καταστέλλονται με τα ΜΑΤ, διαδηλωτές πνίγονται στα χημικά, άνθρωποι συλλαμβάνονται επειδή διαμαρτυρήθηκαν σε κάθε είδους αστυνομική αυθαιρεσία. Το νεοεμφυλιακό κράτος φοβάται την επερχόμενη κοινωνική έκρηξη. Γι’ αυτό αφενός φροντίζει από τώρα να εξαλείψει κάθε εστία αντίστασης που αποτελεί απειλή. Αφετέρου να γιγαντώσει το απαραίτητο για τα σχέδιά του παρακράτος, που αποτελεί το μακρύ του χέρι, φέρνοντας σε πέρας όσα το επίσημο κράτος δεν μπορεί ή δεν θέλει να καταφέρει.
Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η γενικευμένη επίθεση κράτους και παρακράτους ενάντια σε καταλήψεις σε ολόκληρη τη χώρα. Η αρχή έγινε στις 11/7/2012 στο Αγρίνιο με τους φασίστες να επιτίθενται με μολότωφ ενάντια στην κατάληψη Apertus, ευτυχώς χωρίς αποτέλεσμα. Η συνέχεια δόθηκε με τον εμπρησμό της κατάληψης Δράκα στην Κέρκυρα στις 13/7, που κατέστρεψε τον πρώτο όροφο του κτιρίου και κατέστησε το κτίριο μη βιώσιμο. Το μπαράζ επιθέσεων συνεχίστηκε με την επίθεση, από την αστυνομία αυτή τη φορά, στη δημοτική αγορά Κυψέλης στην Αθήνα στις 18/8, με αποτέλεσμα την εκκένωση του χώρου. Ακολούθησε η άκαρπη εμπρηστική επίθεση του παρακράτους στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πανεπιστημίου Ρεθύμνου στις 6/9. Στις 12/9 παρακολουθήσαμε το “υπερθέαμα” της εισβολής των ΕΚΑΜ, ΜΑΤ, και κάθε είδους μπατσοομάδας στην κατάληψη ΔΕΛΤΑ στη Θεσσαλονίκη. Η κατάληψη ΔΕΛΤΑ φιλοξενούσε συντρόφους που μετέτρεψαν ένα άδειο κτίριο σε στέγη, αλλά στον χώρο επίσης λειτουργούσε και τυπογραφείο, παιδότοπος, γυμναστήριο, φωτογραφείο, στούντιο μουσικής, δανειστική βιβλιοθήκη, ακόμη και εργαστήριο βιτρώ και ο ραδιοφωνικός σταθμός Radio Revolt. Η εκκένωση της κατάληψης μεταδώθηκε ως υπερπαραγωγή, με κάμερα της ίδιας της αστυνομίας (!), με τους μπάτσους να εισβάλλουν στο κτίριο με όπλα, κράνη, φακούς και αλεξίσφαιρα γιλέκα, όπως γίνεται στις χολυγουντιανές ταινίες, ξεπερνώντας σε γελοιότητα κάθε προηγούμενο. Αξίζει να σημειωθεί ότι η εκκένωση της κατάληψης ΔΕΛΤΑ έγινε με προσωπική εντολή του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, όπως ακριβώς συνέβη και με την καταστολή της πολύμηνης απεργίας των εργατών της Χαλυβουργίας Ελλάδος. Η δίμηνη αυτή επίθεση στις καταλήψεις ολοκληρώθηκε με τη δεύτερη μέσα σε μια εβδομάδα εμπρηστική επίθεση (αυτή τη φορά επιτυχημένη) του παρακράτους στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πανεπιστημίου Ρεθύμνου στις 13/9, η οποία ολοκληρώθηκε με τη σφράγιση του χώρου, από το επίσημο αυτή τη φορά κράτος, την πρυτανική αρχή του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Και ενώ το παρακράτος δεν έχει ανάγκη από δικαιολογίες για τη δράση του, το επίσημο κράτος έχει. Πρόφασή του λοιπόν για τη συντονισμένη αυτή επιχείρηση ενάντια στις καταλήψεις ήταν ότι αυτές αποτελούν, σύμφωνα τουλάχιστον με τον υπουργό ΠΡΟ.ΠΟ Ν. Δένδια, “εστίες ανομίας”. Ενδιαφέρον επιχείρημα, ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς πόσο κυριαρχεί η νομιμότητα παντού στις κρατικές και επιχειρηματικές δραστηριότητες. Δεν έχουν καμία σημασία τα σκάνδαλα με τις μίζες, τις προμήθειες, τις υπεξαιρέσεις. Δεν έχει καμία σημασία η ποδοπάτηση ακόμη και του ίδιου του αστικού τους συντάγματος, με στόχο να εφαρμοστούν πολιτικές τρίτου κόσμου στην ελληνική κοινωνία. Είναι απολύτως “νόμιμη” η τερατώδης κλοπή κοινωνικού πλούτου προκειμένου αυτή να δωθεί σε μια χούφτα πλούσια καθάρματα. Είναι απολύτως “νόμιμη” η εκποίηση της δημόσιας περιουσίας έναντι πινακίου φακής. Και φυσικά δεν έχει καμία σημασία η ανομία του νεοναζιστικού παρακράτους που με τόση φροντίδα εκκολάπτεται από το επίσημο κράτος. Η μοναδική μορφή ανομίας που το νεοεμφυλιακό κράτος ενδιαφέρεται να πατάξει είναι αυτή των από κάτω. Το κράτος είναι αποφασισμένο να στείλει στη φυλακή όποιον δεν πληρώνει τη ΔΕΗ, την εφορία ή την δήθεν κοινωνική του ασφάλιση. Όποιον δεν πληρώνει εισητήριο στα διόδια ή στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Όποιον τολμά να διαδηλώσει ή να απεργήσει. Και εννοείται όποιον έχει έστω και ψήγματα ριζοσπαστικής σκέψης και δράσης. Η μοναδική “νόμιμη” βία είναι αυτή που ασκεί το κράτος, όπου και όποτε επιλέξει. Η λαϊκή αντιβία είναι πάντοτε παράνομη ή εξομοιώνεται με τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής.
Εμείς δεν αναγνωρίζουμε καμία έννοια νομιμότητας όπως τη θέτει η κυριαρχία. Γνωρίζουμε πολύ καλά τι σημαίνει η νομιμότητά τους και πότε την επικαλούνται. Γνωρίζουμε ότι αυτοί που νομοθετούν, το μόνο που κάνουν είναι να φτιάχνουν νόμους για την προστασία του κράτους και των αφεντικών. Νόμιμο θεωρείται οτιδήποτε είναι ακίνδυνο για αυτούς και συντηρεί την ανομία της κοινωνικής ανισότητας. Ο δικός μας αγώνας δεν είναι ούτε “νομίμος” ούτε “παράνομος”. Σημείο αναφοράς μας είναι το κοινωνικά και ηθικά δίκαιο. Για μας νόμιμο είναι οτιδήποτε αποσκοπεί στην καταστροφή του σάπιου αυτού κόσμου, οτιδήποτε προωθεί την ισότητα, την αλληλεγγύη, την ελευθερία. Οι καταλήψεις είναι πολλές, είναι εχθρικές προς το υπάρχον, και λειτουργούν με αρχές που δεν συμβιβάζονται με το σημερινό σύστημα εκμετάλλευσης, καταπίεσης και εξαθλίωσης. Γι’ αυτό, το κράτος δεν έχει άλλη επιλογή από την καταστολή τους. Αυτή είναι η μοναδική εξήγηση πίσω από το μένος της εξουσίας απέναντι στις καταλήψεις.
Οι καταλήψεις αποτελούν εστίες ελευθεριακών προταγμάτων. Παράλληλα έχουν μεγάλη κοινωνική προσφορά. Κάποιες λειτουργούν ως κατάληψη στέγης. Σε κάποιες στεγάζονται εγχειρήματα όπως αγροκολλεκτίβες, κοινωνικά ιατρεία, τυπογραφεία, παιδότοποι, αυτοοργανωμένα μαθήματα κάθε είδους, αντιεμπορευματικές πολιτιστικές εκδηλώσεις, συναυλίες, προβολές ταινιών, θεατρικές παραστάσεις. Σε όλες πραγματοποιούνται πολιτικές διεργασίες και εκδηλώσεις με αντιιεραρχικά και αντιεξουσιαστικά χαρακτηριστικά.
Οι καταλήψεις στεγάζουν από τα πιο ριζοσπαστικά και δυναμικά τμήματα της κοινωνίας. Ταυτόχρονα αποτελούν εφαρμοσμένη πραγμάτωση των ελευθεριακών προταγμάτων. Γι’ αυτό το λόγο βρίσκονται πρώτες στο στόχαστρο των κρατικών και παρακρατικών επιθέσεων.
ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΚΑΘΙ. ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΠΑΡΕΙ ΘΑ ΜΑΤΩΣΕΙ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΔΡΑΚΑ
