μπρησμός της κατάληψης Δράκα την Παρασκευή 13/7, αλλά και η απόπειρα εμπρησμού της κατάληψης Apertus στο Αγρίνιο λίγες μέρες νωρίτερα, αποκαλύπτουν για μια ακόμη φορά το πόσο θολή είναι η γραμμή μεταξύ του επίσημου κράτους και του φασιστικού παρακράτους, αλλά και το πόσο κοινά συμφέροντα εξυπηρετούν.
Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε ότι η τρομοκράτηση των μεταναστών, των αριστερών, των αντιεξουσιαστών δεν στοχεύει στην επίλυση προσωπικών διαφορών ή σε ξεκαθάρισμα παλιών λογαριασμών, αλλά είναι βαθύτατα πολιτικές ενέργειες. Η Χρυσή Αυγή συντονίζει τις μαφιόζικες επιθέσεις και επαναφέρει σε ισχύ το κοινωνικό συμβόλαιο του “καθαρίζουμε όποιον δε μας αρέσει”, “ξεβρωμίζουμε τον τόπο” κλπ, με μεθόδους που παρουσιάζουν εκπληκτική ομοιότητα με αυτές που εφαρμόζουν οι προστάτες και οι συμμορίες της νύχτας. Στην πραγματικότητα, αποτελεί την πιο αποτελεσματική task force του ελληνικού κράτους, σημαιοφόρο στην πορεία προς την υποταγή των λαών στο κεφάλαιο, ξένο ή ελληνικό. Στην προκειμένη περίπτωση είναι εκπληκτική η σύπτωση συμφερόντων με σκοπό την εκποίηση του κτηρίου, στα πλαίσια της γενικότερης εκποίησης της δημόσιας περιουσίας. Ένας πολιτικός πόλεμος που εξυπηρετεί οικονομικά συμφέροντα, εκτελεσμένος από το παρακράτος. Το λαϊκίστικο πρόσωπό της Χ.Α. δεν μπορεί να αποκρύψει το θατσερικού τύπου νεοφιλελεύθερο πολιτικό της πρόγραμμα, το οποίο περιλαμβάνει από το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας (ενδεικτικά: οι προεκλογικές εξαγγελίες για εξόρυξη και εκμετάλλευση πετρελαίου από ιδιώτες, η κωλοτούμπα για την πώληση του Ερημίτη) ως και την άμεση καταστολή όσων αντιστέκονται.
Αν δεν υπήρχε Χρυσή Αυγή, θα είχε εφευρεθεί, ακριβώς για να αποτελέσει ένα χρήσιμο εργαλείο στα χέρια των αφεντικών. Ιδιαίτερα σε μια περίοδο που ο αριθμός των ανέργων σπάει το ένα ρεκόρ πίσω από το άλλο, ο φασισμός φαίνεται να αποτελεί την ιδανική πολιτική επιλογή για τα λαμόγια του “τέλους της μεταπολίτευσης”, αυτών που βλέπουν ότι με τον τρόπο αυτό θα καταφέρουν να εξασφαλίσουν ένα κομμάτι από το νέο μοίρασμα της πίτας και, φυσικά, θα αποφασίζουν ποιος χρησιμεύει και ποιος περισσεύει στην κοινωνία. Όμως, η φασιστική απειλή δεν αφορά μονάχα τα κομμάτια της κοινωνίας που έρχονται σε σύγκρουση με αυτή σήμερα. O φασισμός αφορά την κοινωνία στο σύνολό της ακριβώς επειδή τροφοδοτείται ανακαλύπτοντας διαρκώς νέους εχθρούς. Αυτό θα συνεχίσει να κάνει και στο μέλλον, ανεξάρτητα από το ποιο μόρφωμα θα αποτελεί την εκάστοτε εμπροσθοφυλακή του.
Κάθε κοινωνία που κινείται προς την κατεύθυνση της κατάργησης της εκμετάλλευσης, θα βρίσκει μπροστά της αυτά τα καθάρματα και οφείλει να συγκρουστεί μαζί τους. Στον κανιβαλισμό που προτάσσουν (ντόπιος εναντίον μετανάστη, εργαζόμενος εναντίον ανέργου, ιδιωτικός υπάλληλος εναντίον δημοσίου υπαλλήλου κ.ο.κ.), εργαζόμενοι και άνεργοι πρέπει να απαντήσουν με ταξική ενότητα.
Οι αγώνες των εκμεταλλευομένων για τερματισμό της εκμετάλλευσής τους δεν τελειώνουν με έναν εμπρησμό. Ακόμα κι αν σιγήσουν, όταν κράτος & παρακράτος δείχνουν τα δόντια τους, αυτό θα διαρκέσει μονάχα για λίγο. Ο αγώνας για ελευθερία και υλική ισότητα δεν μπορεί παρά να συνεχιστεί μέχρι την τελική δικαίωση.
ΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΙ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΔΡΑΚΑ
ΚΑΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ, ΚΑΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ