Την Πέμπτη 19/7 , οργανώθηκε στο πάρκο κοντά στον θόλο από 30 συντρόφους μικροφωνική και μοίρασμα κειμένων ως ένδειξη αλληλεγγύης στην κατάληψη Δράκα που δέχτηκε εμπρηστική επίθεση από παρακρατικούς.
Στις 17/10/2010 στην πόλη της Κέρκυρας ομάδα φοιτητών με αφορμή την μη λειτουργία των φοιτητικών εστιών καταλαμβάνει συμβολικά μετά το τέλος της πορείας για την επέτειο του Πολυτεχνείου εγκαταλελειμμένο κτήριο στο κέντρο της πόλης με κύριο αίτημα τους την ανάγκη για στέγαση. Ένα κτήριο που ενώ έχει χαρακτηριστεί διατηρητέο και ανήκει στη δικαιοδοσία του Νοσοκομείου Κέρκυρας η διεύθυνση του ουδέποτε ενδιαφέρθηκε για την τύχη του αφήνοντας το τελείως παραμελημένο με τη στέγη να στάζει και σοβάδες να πέφτουν από τα ταβάνια. Τα άτομα που εισήλθαν στο χώρο με προσωπικό κόπο, χρόνο και χρήμα ξεκινούν διαδικασίες αποκατάστασης του χώρου μετατρέποντας τον από ξέφραγο αμπέλι που το κατάντησαν οι κρατικοί φορείς σε βιώσιμο οίκημα, δημιουργώντας την κατάληψη Δράκα. Έτσι, αφενός κάλυψαν την άμεση ανάγκη τους για στέγαση, αφετέρου αμφισβήτησαν έμπρακτα την ανόητη αντίληψη που θέλει τους ανθρώπους να πληρώνουν ώστε να έχουν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους. Πέρα από σπίτι για κάποιους, ο χώρος λειτουργούσε και για κοινωνικές δραστηριότητες στις οποίες συμμετείχε ελεύθερα το κάθε ενδιαφερόμενο άτομο χωρίς αντίτιμο όπως προβολές ταινιών και ντοκιμαντέρ, βιβλιοπαρουσιάσεις, συνελεύσεις, μαθήματα ξένων γλωσσών, κουρείο και αρκετές ακόμα εκδηλώσεις που διαρκώς πλαισιωνόταν από όλο και περισσότερο καινούργιο κόσμο.
Συνοψίζοντας λοιπόν, από τη μία έχουμε ένα κράτος που αδιαφορεί για τους πολίτες του και για να συνεχίσει να κυριαρχεί πάνω τους ποντάρει στην οικονομική τους τρομοκράτηση και στην απομάκρυνση τους από τα κοινά και από την άλλη ένα συλλογικό αυτοοργανωμένο εγχείρημα που εναντιώνεται στην παραίτηση, την υποταγή και την αποξένωση αποδεικνύοντας έτσι ότι το να πάρεις τη ζωή σου στα χέρια σου δεν είναι ένα παρωχημένο σύνθημα άλλα μια αξιοπρεπής στάση ζωής και πολιτική επιλογή. Φυσικά τέτοιου είδους εγχειρήματα που αμφισβητούν την ίδια την ύπαρξη του κρατικού μηχανισμού δέχονται και τις επιθέσεις του, οι οποίες από τον πρώτο μήνα έκαναν την εμφάνιση τους. Οι απειλές της διοίκησης του νοσοκομείου ,η απόπειρα διακοπής υδροδότησης και η διακοπή ηλεκτρικού ρεύματος είναι μόνο μερικές από τις προσπάθειες τρομοκράτησης των συμμετεχόντων στο εγχείρημα που αφού απαντήθηκαν δυναμικά ακολούθησαν την οδό προς την ανυπαρξία.
Έτσι το παρακράτος πήρε τη σκυτάλη και γύρω στις 8.30 την Παρασκευή 13/7 και ενώ κανείς δεν βρίσκεται εκεί ξεσπάει πυρκαγιά στο κτήριο το οποίο καταστρέφεται σχεδόν ολοσχερώς, παρόλο που βρίσκεται σε κεντρική οδό της πόλης με την πυροσβεστική στα 100 και την αστυνομία στα 50 μέτρα. Σε μια πόλη όπου τον προηγούμενο χρόνο κάηκε ακόμα ένας κατειλημμένος πολιτικός χώρος χωρίς να έχει βρεθεί ο ένοχος, σε ένα άδειο κτήριο χώρις ρεύμα, άρα και μηδαμινής πιθανότητας βραχυκύκλωση, με καθημερινή ριζοσπαστική πολιτική δράση δεν μπορούμε παρά να μιλάμε για εμπρησμό. Οι συμμορίτικες τακτικές του παρακράτους εναντίον ελεύθερων χώρων άλλωστε είναι στα μέτρα δράσης τους πανελλαδικά, ας μην ξεχνάμε και την εμπρηστική επίθεση εναντίον της κατάληψης Apertus στο Αγρίνιο, ως αντίποινα σε αυτούς που αντιστέκονται και αντιδρούν στην επέλαση νεοναζί στην πόλη τους .Ειδικά όταν το νοσοκομείο Κέρκυρας εμφανίζεται αμέσως πρόθυμο να αξιοποιήσει το χώρο με τον εργολάβο σε άμεση ετοιμότητα και πληρώνει ιδιωτική εταιρεία σεκιούριτι να φυλάει τα αποκαΐδια. Έκπληξη αν όχι καχυποψία προκαλεί το γεγονός αν αναλογιστεί κανείς τις δεκαετίες που άφησε τον χώρο να ρημάζει και το ξαφνικό ενδιαφέρον μόλις ο χώρος απελευθερώθηκε και από άψυχη κρατική ιδιοκτησία μετατράπηκε σε σημείο αναφοράς της τοπικής κοινωνίας και όχι μόνο.
“Όσοι προσπαθούν είτε να τρομοκρατήσουν, είτε να καταστείλουν, είτε να εκκενώσουν την κατάληψη Δράκα να ξέρουν πως ούτε οι συμμετέχοντες στο εγχείρημα ούτε οι αλληλέγγυοι -εντός και εκτός νησιού- σκοπεύουν να εγκαταλείψουν τον απελευθερωμένο αυτό χώρο. Να ξέρουν επίσης (τόσο οι αυτουργοί, όσο και οι εντολοδόχοι) πως δεν είμαστε διατεθειμένοι να ανεχθούμε τις επιθέσεις του κράτους και του παρακράτους στο χώρο μας (που για κάποιους είναι και σπίτι) και πως οι απαντήσεις μας θα είναι εξίσου έντονες με τις επιθέσεις που δεχόμαστε (και θα απευθύνονται σε οποιονδήποτε δρα επιθετικά προς την κατάληψη). Τέλος, να ξέρουν πως τόσο η ανάγκη όσο και η πολιτική επιλογή δεν καταστέλλονται, αντιθέτως συναντάνε το πάθος για συντροφικότητα, αυτοδιεύθυνση και ελευθερία, το οποίο μπορεί να ξεριζώσει συθέμελα αυτό το σάπιο σύστημα.”
Κάθε απελευθερωμένος χώρος είναι σπίτι μας και θα τον υπερασπιστούμε με κάθε μέσο ,είτε απέναντι μας έχουμε γραβατωμένους κρατικούς φορείς, είτε τα παρακρατικά ανεγκέφαλα τσιράκια τους.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΡΑΚΑ (ΚΕΡΚΥΡΑ) KAI ΑPERTUS (ΑΓΡΙΝΙΟ) ΠΟΥ ΔΕΧΤΗΚΑΝ ΕΜΠΡΗΣΤΙΚΕΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΑΠΟ ΠΑΡΑΚΡΑΤΙΚΟΥΣ
Η ΦΩΤΙΑ ΔΕ ΜΑΣ ΚΑΙΕΙ, ΚΑΙΕΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ
Πρωτοβουλία αλληλέγγυων από Βόλο