17 Νοέμβρη 2010: Το κτήριο επί της Λεωφόρου Αλεξάνδρας 15 καταλαμβάνεται από φοιτητές που αντιδρούν στη διακοπή της δωρεάν στέγασης. Η κατάληψη ονομάζεται Δράκα, και όσο περνά ο καιρός πλαισιώνεται και με άλλο κόσμο και αποκτά κινηματική λογική.Ο χώρος μετατρέπεται για πολλούς σε σπίτι, λειτουργεί χωρίς αρχηγούς και αντιτίθεται έμπρακτα στην καπιταλιστική λογική σύμφωνα με την οποία τα πάντα, ακόμα και τα πλέον απαραίτητα για την επιβίωση αποτελούν εμπόρευμα.
Ακριβώς αυτή τη λογική η κατάληψη, τόσο ως εγχείρημα όσο και ως πρόταγμα, προσπαθεί να πλήξει. Σ’ αυτή την κοινωνία που κάθε αυταπάτη ευμάρειας έχει κατεδαφιστεί, η κοινωνική ειρήνη πιο σάπια από ποτέ καταρρέει. Σ’ αυτή την κοινωνία που τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα ξεπληρώνουν χρέη που δεν τους ανήκουν, η επιβίωση μετατρέπεται σε καθημερινό αγώνα με αβέβαιο αποτέλεσμα. Σ’ αυτή την κοινωνία που η μισθωτή σκλαβιά μετατρέπεται σε πολυπόθητο στόχο, η ανέχεια, η φτώχεια, η αδυναμία εξασφάλισης ακόμα και των πλέον αυτονόητων και αναγκαίων αγαθών μετατρέπεται σε πραγματικότητα. Ενάντια σε αυτήν την πραγματικότητα αντιστεκόμαστε, τόσο εμείς όσο και όλες οι υπόλοιπες καταλήψεις, και προτάσσουμε την επανοικειοποίηση των άδειων κτηρίων με σκοπό να καλύψουμε τις ανάγκες μας.
Ως εκ τούτου καθόλου παράξενη δεν μας φαίνεται η διαρκής επίθεση κράτους και παρακράτους ενάντια σε κινηματικούς χώρους. Χώροι στους οποίους πραγματώνεται μια άλλη κοινωνία, φύσει και θέσει εχθρική στους σχεδιασμούς των αφεντικών. Χαρακτηριστικές είναι οι προσπάθειες τρομοκράτησης/ εκκένωσης καταλήψεων στην Αθήνα (Πατησίων 61& Σκαραμαγκά, Έπαυλης Κούβελου, Λέλας Καραγιάννη) στη Θεσσαλονίκη (Ναδίρ, Libertatia, Ορφανοτροφείο , Δέλτα, Σχολείο) και στο Ηράκλειο (Αυτοδιαχειριζόμενη Εστία στο ΤΕΙ) τους τελευταίους μήνες. Ενδεικτική των τοπικών σχεδιασμών καταστολής είναι η εισβολή μπάτσων και εισαγγελέα στην κατάληψη Ελαία.
Όπως και στις άλλες περιπτώσεις οι προσπάθειες του κράτους να κλείσει η κατάληψη Δράκα, δε σταμάτησαν ποτέ. Οι μηνύσεις για φθορές- παρά το γεγονός ότι πολλά επιδιορθώθηκαν- στο ουσιαστικά εγκαταλελειμμένο κτήριο, ήταν μόνο η αρχή. Αποκορύφωμα της επίθεσης στην κατάληψη Δράκα ήταν η οριστική διακοπή –μετά από πολλές απόπειρες- του ρεύματος από την κολώνα της ΔΕΗ στα τέλη Ιουνίου. Όμως εμείς δεν υπάρχουμε στη ν κατάληψη απλά από ανάγκη, αλλά και από πολιτική επιλογή, η οποία κατοχυρώνει τον πραγματικά δημόσιο χαρακτήρα του κτηρίου. Χαρακτήρα που στην ουσία του θα είναι πάντοτε χρησιμότερος κοινωνικά από οποιαδήποτε κρατική χρησιμοποίησή του. Μετατρέπει τον χώρο σε μία ακόμα εστία αντίστασης, ελεύθερο για κάθε ριζοσπαστική σκέψη και δράση.
Επιλέξαμε λοιπόν να φτιάξουμε ένα σπίτι μέσα στο οποίο είμαστε όλοι ίσοι, συνυπάρχοντας με βάση την αλληλεγγύη και λειτουργώντας μακριά από τις επιβαλλόμενες αλλοτριωτικές σχέσεις του υπάρχοντος. Να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας: αδιαμεσολάβητα, αυτοοργανωμένα, αντιιεραρχικά, ελεύθερα.
Η επιλογή μας αυτή δεν εξαρτάται ούτε από τις δυσκολίες του εγχειρήματος, ούτε από τις πιέσεις των διαφόρων συστημικών φορέων, ούτε από τη μεθοδευμένη κρατική προσπάθεια τρομοκράτησης . Εξαρτάται από την αποφασιστικότητα, την επιμονή και τη συνέπειά μας, τις οποίες δεν μπορούν να κάμψουν ούτε οι συνεχείς αναφορές στα τοπικά ΜΜΕ, ούτε οι συχνές βόλτες έξω από την κατάληψη διαφόρων κουστουμαρισμένων γραφειοκρατών- μεταξύ των οποίων και ο διοικητής του νοσοκομείου, ούτε φυσικά οι λίστες με τα «εγκαταλελειμμένα» και προς «αξιοποίηση» κτήρια στην Κέρκυρα από διάφορους κύκλους με εργολαβικά και μικροπολιτικά συμφέροντα.
Ας ξέρουν λοιπόν όσοι εχθρεύονται την κατάληψη, πως Δράκα δεν είναι μόνο όσοι κατοικούν σε αυτή. Είναι όσοι συμμετέχουν στις συνελεύσεις, όσοι μας συντροφεύουν στα καφενεία και τα φαγοπότια, όσοι έρχονται στις προβολές και τις συζητήσεις, όσοι παρακολουθούν μαθήματα, όσοι επιλέγουν το αυτοδιαχειριζόμενο κουρείο. Είναι όλες οι άλλες καταλήψεις και οι σύντροφοί μας στην Ελλάδα και όχι μόνο. Είναι κάθε αγωνιζόμενος άνθρωπος.
10, 100, 1000άδες ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΠΛΗΞΗΣ
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΔΡΑΚΑ